Najbardziej istotną cechą monarchii nie jest nazwa organu stojącego na cele państwa monarcha może nosić tytu nie tylko króla, cesarza, księcia, emira itd., co się podaje, lecz np. i wodza), lecz to, że państwo jest rzeczą monarchy, że on sam z państwem się utożsamia. W gruncie rzeczy nie ma tu obywateli, są natomiast poddani monarchy. Monarcha jest tu nie reprezentantem państwa, lecz – prawnie – podmiotem wadzy najwyższej. Charakterystyczną cechą ustroju monarchicznego jest realizacja uniwersalistycznej koncepcji praw i wolności jednostki: prawa i wolności istnieją tu jako przywileje, a nie jako powszechne prawo.