Sprawowanie władzy państwowej może następować w formie demokracji bezpośredniej lub demokracji pośredniej (przedstawicielskiej). Z demokracją bezpośrednią mamy do czynienia wówczas, gdy zbiorowy podmiot suwerenności sprawuje swą wadzę bezpośrednio sam czy to w formie zgromadzeń ludowych, czy to w formie instytucji referendum.

Kwestia nabrania przez konstytucję mocy obowiązującej, a następnie wejścia jej w życie, musi być uregulowana przez ustrojodawcę. Regulacja może nastąpić zasadniczo w dwojaki sposób: 1) w samej konstytucji, która w takim przypadku zawiera zwykle jako jeden z ostatnich rozdziaów „Przepisy przejściowe”, poświęcone waśnie regulacji omawianej tu problematyki

Charakterystyczną cechą wszystkich konstytucji, ze względu na ich systematykę ogólną, jest to, że przede wszystkim wskazują na podmiot wadzy najwyższej oraz na podstawowe zasady określające sposób jej, sprawowania w państwie, a także na charakterystykę samego państwa, czy to pod względem klasowym, czy też – szczególnie w państwach federalnych – pod względem ich struktury wewnętrznej. Jednak jest to konsekwencją nie tyle […]

Jedną z podstawowych zasad ustroju politycznego PRL, znajdującą swój wyraz także w Konstytucji, jest zasada internacjonalizmu proletariackiego. Dotyczy ona jednego z podstawowych problemów rewolucji socjalistycznej, a waściwie – jednego z podstawowych problemów wspóczesnego świata – problemu narodowościowego. Problemu tego nie można jednak zawężać do kwestii ustalenia waściwych stosunków między różnymi narodami w państwie wielonarodowym. We waściwym sobie zakresie i formach […]