Także i obecnie termin „konstytucja” używany bywa w kilku znaczeniach, chociaż jedno jego znaczenie przyjęte jest powszechnie i obecnie zdecydowanie przeważa nad innymi. Po pierwsze, terminu „konstytucja” używa się niekiedy w znaczeniu faktycznego ukadu si spoecznych, istniejącego w danym państwie i decydującego o tym, że prawo obowiązujące jest waśnie takie, a nie inne, i że w tych Warunkach inne być nie może.
Po drugie, terminu „konstytucja” używa się niekiedy również w znaczeniu caoksztatu norm prawnych regulujących ustrój państwa, mimo że normy te znajdują się w różnych aktach prawnych i że nie są wyposażone w szczególną moc prawną w porównaniu z normami ustaw zwykych. W tym znaczeniu możemy mówić o konstytucji Wielkiej Brytanii. W gruncie rzeczy konstytucja oznacza tutaj cae prawo konstytucyjne w szerokim znaczeniu tego terminu, jest z nim utożsamiana.
Po trzecie, terminu „konstytucja” dziś zwykle i powszechnie używa się w znaczeniu ustawy zasadniczej w państwie, wyposażonej w szcze- gólną moc prawną w porównaniu z ustawami zwykymi. Mamy zatem na myśli konstytucję pisaną, a nie rzeczywistą, ustawę, ale ustawę szczególną, różniącą się od innych ustaw, zwanych stąd zwykymi, szczególną mocą prawną, szczególnym miejscem zajmowanym w systemie źróde prawa. Konstytucję w tym znaczeniu może niekiedy stanowić kilka ustaw ściśle ze sobą związanych i tworzących integralną caość, jak to miao miejsce np. w przypadku konstytucji III Republiki Francuskiej z 1875 r.