Naczelną zasadą każdej konstytucji jest zasada wskazująca na podmiot wadzy najwyższej w państwie, tj. na to, do kogo – zgodnie z wolą twórców konstytucji – powinna należeć wadza w państwie. Określenie podmiotu wadzy jest niejako punktem wyjścia do uregulowania caoksztatu ustroju politycznego i spoeczno-gospodarczego państwa, jak też wskazania zasadniczej jego linii politycznej w poszczególnych dziedzinach tycia spoecznego.
Różne konstytucje, w zależności od ich typu, wskazują na różne podmioty wadzy najwyższej. Konstytucje oktrojowane, charakterystyczne dla monarchii konstytucyjnych, wskazują na monarchę jako na podmiot suwerenności. Konstytucje typu burżuazyjno-demokratycznego jako podmiot suwerenności wskazują naród czy lud, a więc ogó obywateli państwa. Charakterystyczną cechą konstytucji typu socjalistycznego jest to, że nie ukrywają one klasowego charakteru państwa, co wyraża się w różnych ich postanowieniach, a m. in. w tym, że przyjmują zasadę suwerenności ludu pracującego miast i wsi. Dotyczy to i Konstytucji PRL, która w art. 1 wskazuje, że Polska Rzeczpospolita Ludowa jest państwem socjalistycznym i że wadza w niej należy do ludu pracującego miast i wsi. Jest to zasada naczelna naszego ustroju, wobec innych zasad zajmująca miejsce szczególne. Dzieje się tak dlatego, że: 1) dotyczy najważniejszego problemu ustroju politycznego – podmiotu wadzy najwyższej, tj. suwerennej