Ordynacja przyjmowała zasadę powszechności prawa wyborczego, Z tym że czynnego prawa wyborczego pozbawione były osoby, które w czasie okupacji, będąc obywatelami polskimi, zgłosiły swoją przynależność do narodowości niemieckiej lub uprzywilejowanej przez okupanta, i nie zostały zrehabilitowane, dalej osoby, które w czasie okupacji współpracowały z okupantem z oczywistą szkodą dla narodu polskiego, wreszcie radą Ministrów itp.
Formalnie przyjmowała ona zasadę trójpodziału władz na wadzę ustawodawczą, wykonawczą i sądową, jak też pewne elementy systemu parlamentarno-gabinetowego, z tym że wnosiła tu pewne poprawki, jak też i same te zasady w nowych warunkach politycznych, ukształtowanych w Polsce Ludowej, w szczególności na skutek zmian w systemie partyjnym, nie mogły funkcjonować tak, jak miało to miejsce w okresie międzywojennym pod rządami konstytucji z 1921 r.
Najwyższymi organami Rzeczypospolitej były: w zakresie ustawodawstwa – Sejm Ustawodawczy, w zakresie władzy wykonawczej -Prezydent Rzeczypospolitej, Rada Państwa i Rząd, w zakresie wymiaru sprawiedliwości – niezawisłe sądy. Jednakże, zgodnie z Konstytucją Lutową, tylko Sejm by organem władzy zwierzchniej narodu, inne zaś organy naczelne w ten sposób nie były już określone.